Vedagramam

- ശ്രുതികൾ അഥവാ ദർശനങ്ങൾ മാത്രമാണ് പ്രമാണങ്ങൾ അഥവാ ശാസ്ത്രങ്ങൾ. പുരാണങ്ങൾ, ഇതിഹാസങ്ങൾ, സ്മൃതികൾ തുടങ്ങിയവയൊക്കെ രണ്ടാംതരം ഗ്രന്ഥങ്ങൾ മാത്രം - ബൗദ്ധികമായി, ആദ്ധ്യാത്മികമായി ഒക്കെ താഴെ തട്ടിലുള്ള ആളുകളെ മുകളിലെത്തിക്കാനുള്ള ഉപായങ്ങൾ മാത്രം. അമ്പലങ്ങൾ, ആചാരങ്ങൾ, അനുഷ്ഠാനങ്ങൾ, വിശ്വാസങ്ങൾ ഇവയുടെയും ഒക്കെ ലക്ഷ്യവും മറിച്ചല്ല. - ഒരു ശാസ്ത്രജ്ഞൻ എങ്ങനെ ആണോ തന്റെ പരീക്ഷണ നിരീക്ഷണങ്ങളിലൂടെ  ഭൗതിക/സ്ഥൂല വസ്തുതകളിൽ കണ്ടെത്തലുകൾ നടത്തുന്നത് അതെ പോലെ തന്നെ ഋഷിമാർ സൂക്ഷ്മ വസ്തുതകളിൽ നടത്തുന്ന കണ്ടെത്തലുകലെ ആണ് ശ്രുതികൾ എന്ന് വിളിക്കുന്നത്. - ഉദാ  യോഗശാസ്ത്രമെടുക്കുക - യോഗശാസ്ത്രം ശ്രുതിയാണ് - അതായത് ഋഷിമാരുടെ ഒരു കണ്ടുപിടുത്തം ആണ് : ചിത്തം നാനാതരത്തിലുള്ള വൃത്തികളെ തടയുന്നതാകുന്നു യോഗം. ആ സമയം മനുഷ്യൻ ഈശ്വരനായി താതാത്മ്യം പ്രാപിക്കുന്നു അഥവാ ഈശ്വരനായി മാറുന്നു എന്നാണിതിലെ കണ്ടെത്തൽ. അതിനുള്ള അഭ്യാസക്രമം ആണ് യമ-നിയമ-ആസന-പ്രാണായാമ-പ്രത്യാഹാര-ധാരണ-ധ്യാന-സമാധി തുടങ്ങിയ അഷ്ടാംഗങ്ങൾ. ഈ അഭ്യാസക്രമങ്ങൾ നമ്മൾ ഋഷിമാർ പറയുന്നതുപോലെയൊക്കെ ചെയ്തു നോക്കുകയാണെങ്കിൽ അവർ പറയുന്ന അനുഭവങ്ങൾ ഒക്കെ നമുക്കും അനുഭവിക്കാനാ

 അദ്വൈത വേദാന്തത്തിന്റെ പ്രസക്തി പതിമൂന്നു ലക്ഷം ഭൂമികളുടെ വലിപ്പമാണ് സൂര്യനെന്ന ഒരു നക്ഷത്രത്തിനുള്ളത്. അതുപോലെയുള്ള നൂറുകോടിയിലധികം നക്ഷത്രങ്ങൾ ചേർന്നതാണല്ലോ ഓരോ ഗാലക്സിയും, ഓരോ നക്ഷത്രത്തിനുമുള്ള ഗ്രഹങ്ങളും,  ഉപഗ്രഹങ്ങളുമൊക്കെ വേറെ. നൂറുകോടിയിലധികം ഗാലക്സികളെ ഇതുവരെ കണ്ടെത്തിയിട്ടുമുണ്ട് എന്നോർക്കണം. അതുകൊണ്ടുതന്നെ നാഴിയുമെടുത്ത് കടലിനെ അളക്കാൻ ചെല്ലുന്നതുപോലെ ആണ് അപരാവിദ്യ അഥവാ സ്ഥൂലശാസ്ത്രത്തിലൂടെ (സ്കൂളിലും കോളേജിലുമൊക്കെ ഇന്ന് പഠിപ്പിക്കുന്ന വിദ്യ) പ്രപഞ്ചത്തെ അറിയാൻ ശ്രമിക്കുന്നത്.  ഒരു മണൽത്തരി എടുത്താൽ പോലും അതിൽ തന്നെ വര്ഷങ്ങളോളം പഠിക്കാനുണ്ടെന്നിരിക്കെ സ്ഥൂലശാസ്ത്രത്തിലൂടെ എത്ര വർഷമെടുത്തു പഠിച്ചാലും എവിടെയുമെത്തില്ല-അറിവ് പൂര്ണമാകില്ല എന്നുള്ളത് വാസ്തവം. (ഇവിടെ സ്ഥൂലശാസ്ത്രം ആവശ്യമില്ല എന്നല്ല മറിച്ച് സൂക്ഷ്മശാസ്ത്രവും അത്യാവശ്യം എന്നാണുദ്ദേശം).  ഏതൊന്നിനെ അറിഞ്ഞാൽ പിന്നെ അറിയേണ്ടതായി യാതൊന്നും തന്നെ ബാക്കി വരില്ലയോ ആ അറിവാണ് അദ്വൈതവേദാന്തം. മണ്ണിനെ അറിഞ്ഞാൽ പിന്നെ മണ്ണുകൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ ചട്ടി, കലം,   കുടം തുടങ്ങിയ മണ്ണുകൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ സകലതിനെപ്പറ്റിയും അറിവുണ്ടാകുമെന്നതുപോല